در این پژوهش گسیل پرتو ایکس نرم و سخت دستگاه پلاسما کانونی مدر 5 کیلو ژول توسط آشکارساز پین دیود و سوسوزن پلاستیک 102Ne به طور تجربی مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایشات در بازه ای از فشار کاری بهینه و در ولتاژ 14 کیلو ولت با گاز آرگون انجام شده است. سیگنال ­های دریافتی از آشکارساز پیچه روگوفسکی، پین دیود و سوسوزن پلاستیک ثبت و تحلیل شده است. نقاط بهینه در محدوده فشار 4-3 تور حاصل شد. بهترین تنگش در  فشار 3 تور و قوی ترین پرتو ایکس نرم و سخت به ترتیب در فشار 5/3 تور و 3 تور ثبت شد.

در این تحقیق، نوترون دهی پلاسمای کانونی نوع مدرSBUPF1  با مشخصات( E=2.5KJوC=8.6µF ) در فشارهای مختلف گاز دوتریم و برای دو آند با اندازه های مختلف 12 و 18 سانتی متر مورد بررسی قرار گرفته است. از سه شمارگر فعال سازی نقره که یکی از آن ها بالای سر آند و دوتای دیگر در زوایای 45 و 90 درجه نسبت به محور آند قرار داده می شدند، برای شمارش نوترون و تعیین تقریبی توزیع زاویه ای گسیل نوترون استفاده شده است. هم چنین یک آشکارساز سوسوزن پلاستیکی ("5×"5 (ø برای ثبت تپ نوترون و پرتو ایکس سخت و تعیین انرژی میانگین نوترون ها به کار گرفته شد. نتایج آزمایش های انجام شده نشان دادند که برای آند با طول بزرگ تر، فشار بهینه گاز برای تولید نوترون کم تر شده و بهره نوترون در این فشار بهینه افزایش می یابد. در این شرایط، فشار بهینه گاز دوتریم برای تولید نوترون، mbar6، بهره نوترون در این فشار بهینه به طور متوسط حدود 107×4.6 نوترون در هر تپ و انرژی میانگین نوترون ها 2.24MeV است.

مقدمه: از زمان کشف گسیل های صوتی گوش یا OAEs (otoacoustic emissions)، پیشرفت های شگرفی در زمینه ثبت این پاسخ در گروه های بالینی مختلف و در بررسی فیزیولوژی حلزون صورت گرفته است. یکی از مهمترین کاربردهای OAEs، بررسی عملکرد دستگاه وابران شنوایی است. این مقاله به فیزیولوژی دستگاه وابران شنوایی و پیامدهای درگیری این دستگاه در جمعیت های مختلف بالینی می پردازد. بر خلاف دستگاه آوران شنوایی که اطلاعات فراوانی از آن در دسترس است، در رابطه با دستگاه وابران شنوایی، اطلاعات اندکی در دسترس است و همین مساله کاربرد بالینی این آزمون شگرف را کاهش داده است.مواد و روش ها: این مقاله با مرور بر روی 40 مقاله جامع در خصوص آزمون OAEs و مهار وابران شنوایی تهیه شده است. جستجوی مقالات در pubmed، sciencedirect، google scholar و proquest صورت گرفت و مقالات جامع با روش بررسی مناسب، که شامل نتایج بررسی دستگاه وابران در جمعیت های بالینی بود، برای این مقاله مروری انتخاب شدند.یافته ها: در مورد عملکرد و ویژگی های LOCB (Lateral Olivocochlear Bundle) اطلاعات اندکی در دسترس است. اخیرا پیشنهاد شده است که رشته های LOCB در ایجاد و حفظ عملکرد هنجار حلزون نقش مهمی ایفا می کند. دستگاه وابران به عنوان یک دستگاه تنظیم کننده، امکان کنترل مراکز بالاتر مغزی را روی فرآیندهای فعال حلزونی (همانند الکتروموتیلیتیOHCs ) فراهم می کند. همچنین فعال شدن COCB اثر ضد پوشش دارد و نسبت سیگنال به نویز را در دستگاه شنوایی افزایش می دهد. بنابراین باعث بهبود شنوایی در حضور نویز زمینه می شود.نتیجه گیری: OAE شاخص غیرتهاجمی، ساده و کارای بررسی تمامیت عملکرد حلزون است و آزمون مهار دگرسوییOAE  ابزار بالینی غیرتهاجمی و عینی را جهت ارزیابی دستگاه وابران شنوایی در انسان ها فراهم می کند. کاربرد این آزمون در بیماران دچار اختلالات شنوایی رو به افزایش است. متخصصان با کسب اطلاع از نتیجه این آزمون در اختلالات شنوایی می توانند به تشخیص به موقع و توانبخشی بیماران کمک کنند.

با توجه به اهمیت روزافزون رادیوداروهای گسیلنده پوزیترون در جهان و لزوم رویکرد جامعه پزشکان هسته ای به کاربرد انواع آنها، رادیوایزوتوپ روبیدیوم-82متر به عنوان عضو جدیدی از این رادیوداروها تولید شد و پس از تبدیل به فرم قابل تزریق به موجود زنده، اطلاعات مناسبی برای تصویر برداری این رادیودارو حاصل شد. روبیدیوم -82 بفرم کلرید با خلوص رادیوایزوتوپی بالا نیمه عمر 6.5 ساعت گسیلنده مناسب پوزیترون برای بررسی کارکرد میوکارد محسوب می شود. بر اثر بمباران پروتونی گاز کریپتوم-82 با انرژی 15.4 مگا الکترون ولت اکتیویته محلول نهایی معادل 35.04 ملی کوری (در انتهای بمباران) بدست آمد. در این حالت بهره واکنش هسته ای معادل6.37 mCi/µAh حاصل شد. محصول بدست آمده در مقایسه با استاندارهای بین المللی دارای خلوص رادیودارویی بالایی است.

تولید رادیونوکلید مس-61 در سیکلوترون از طریق بمباران روی طبیعی با باریکه ای از پروتون های به انرژی 22MeV و جریان 150µA و به مدت 90 دقیقه انجام شد، در پایان پرتودهی مقدار فعالیت به دست آمده برابر 222GBq معادل Ci6 (6Ci±5mCi) و بازده محصول برابر 440MBq.µAh بود. رادیوداروی -61Cu بلئومایسین (61Cu-BLM) در شرایط بهینه (دمای اتاق، زمان پرتودهی 45 دقیقه، 1.0 میلی گرم بلئومایسین به ازای 2 تا 10 میلی کوری کلرید مس-61) تهیه شد. جداسازی، به روش کروماتوگرافی یونی صورت گرفت و بازده جداسازی رادیوشیمیایی به روش کروماتوگرافی لایه نازک پرتوزا (RTLC) و کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (HPLC) بیش تر از 98% به دست آمد. رادیوداروی[-61Cu] BLM به موش های سالم و دارای تومور بافت هم بند تزریق و پراکنش بافتی آن در فاصله زمانی 210 دقیقه با بهره گیری از اندازه گیری های همفرودی زمانی دوربین گاما مورد مطالعه قرار گرفت. تجمع قابل قبول رادیودارو در تومور نسبت به سایر اعضا توسط تصاویر PET و مطالعات پراکنش بافتی مشاهده گردید. رادیوداروی [-61Cu]BLM می تواند برای مشخص نمودن تومور در تصاویر PET مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: سیستم های ترکیبی ترکیبی نشر پوزیترون/توموگرافی کامپیوتری مزایای چندی دارند که از جمله کاهش زمان اسکن بیماران و افزایش کیفیت تصاویر حاصله می باشد. مهمترین مزیت سیستم های ترکیبی نشر پوزیترون/توموگرافی کامپیوتری، اصلاح تضعیف دادهای تابشی توموگرافی گسیل پوزیترون می باشد. برای اصلاح تضعیف تصاویر توموگرافی گسیل پوزیترون از چشمه های رادیونوکلئید دوار به دور بیمار (TX) و همچنین تصویربرداری عبوری توموگرافی کامپیوتری استفاده می شود. در اصلاح تضعیف با استفاده از تصاویر توموگرافی کامپیوتری، از داده های تضعیف به دست آمده از انرژی طیف توموگرافی کامپیوتری استفاده می شود و با روش های گوناگونی (مقیاس بندی، تقسیم بندی، ترکیبی، دو تکه خطی و دو انرژی) به داده های تضعیف در انرژی 511 کیلوالکترون ولت نگاشته می شوند و به این ترتیب نقشه تضعیف در انرژی 511 کیلوالکترون ولت به دست می آید که در بازسازی تصاویر توموگرافی گسیل پوزیترون در مرحله اصلاح تضعیف استفاده می شوند.مواد و روشها: این مطالعه از دو فاز مطالعه روی بیمار و روی فانتوم تشکیل شد که در هر دو مورد روش های مختلف تبدیل نقشه تضعیف روی تصاویر توموگرافی کامپیوتری آن ها پیاده شده است. برای ارزیابی مقایسه ای نیز از نقشه های تضعیف مرجع به دست آمده از روش TX و داده های به دست آمده از جداول استاندارد سطح مقطع فوتونی و مقایسه آن ها با 5 روش تبدیل نقشه تضعیف استفاده شد.نتایج: پس از آنالیز نقشه های تضعیف به دست آمده مشخص گردید که برای بافت های نرم کلیه روش های تبدیل نقشه تضعیف نتایجی با درصد اختلاف نسبی کم نسبت به نقشه تضعیف مرجع به دست می دهند که در مورد فانتوم درصد اختلاف نسبی 5 روش مقیاس بندی، تقسیم بندی، ترکیبی، دو تکه خطی و دو انرژی در مقایسه با مرجع به ترتیب 4.92%، 3.21%، 4.43%، 2.24% و 2.29% و در مورد بیماران نیز درصد اختلاف نسبی چهار روش مقیاس بندی، تقسیم بندی، ترکیبی و دو تکه خطی به ترتیب 6.95%،4.51 %،7 % و 6.45% می باشد. در بافت های استخوانی نیز اختلاف نسبی در نقشه های تضعیف فانتوم به ترتیب 30%، 18.67%، 10.91%، 10.88% و 5% (به ترتیب در مقیاس بندی، تقسیم بندی، ترکیبی، دو تکه خطی و دو انرژی) و در بیماران نیز به ترتیب 26%، 23.2%، 10.7% و20 % بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در بافت های نرم کلیه روش ها از اختلاف نسبی کمتر از 7% برخوردارند و این در حالی است که در بافت های استخوانی، به جز روش مقیاس بندی و تقسیم بندی بقیه روش ها دارای اختلاف نسبی کمتر از 20% می باشند.